24 uur ofwel 1440 minuten ofwel 86400 seconden. Dat is de tijd die ik vast heb gezeten op de één of andere boot vanwege een competitie genaamd #WannabeV.

Na uitleg van de spelregels, lever je mobiel en je laptop in, begon de competitie. Een wedstrijd waarvan je episode 1 inmiddels hebt kunnen bekijken en waarna ik dit log kan plaatsen.

Als je radiomakers bij elkaar gooit ga je uiteraard op elkaars kwaliteiten letten. Ik kwam daarbij tot de ontdekking (tijdens deze eerste ronde) dat ik een totaal ander spel aan het spelen was dan mijn mede-kandidaten.

Voor mijn gevoel waren deze 5 zeer capabel aan het schaken met elkander en ik had het sterke gevoel in mijn eentje bezig te zijn met een spelletje dammen. Allen hadden we ongeveer dezelfde ingrediënten; een microfoon, megtafel en dalet, toch deden we het allen anders. Ik voelde mezelf een buitenbeentje…

Vijf jocks met strakke doorstarts, hier en daar wat informatie (danwel wikipedia-radio). Eigenlijk allemaal dingen die ik heel leuk vond om te horen, maar waarvan ik ook direct dacht; “Dat wil ik ook kunnen.” Een gedachte die snel plaats maakte voor: “Maar dat kan ik niet, dus moet ik het ook niet willen.”

Wel zorgde dit fenomeen ‘schaken vs. dammen’ ervoor dat de moed bij mij redelijk in schoenen zonk en ik angstig was voor de eerste beoordeling. Een beoordeling die inhield dat ik meer met ‘het moment’ mochtt doen, meer improviseren. Een tip die ik tot mij neem voor episode 2 van WannabeV.

Wel blijf ik lekker dammen, terwijl ik tussendoor geniet van het schaakspel van anderen. Of het wijselijk is weet ik niet, maar ik heb soms wat te veel vertrouwen in mijn eigen gedachtekronkel…